اسکینر معتقد است که رفتار کلامی را می توان در چهار چوب نظریه تقویت بیان کرد.
اسکینر پاسخ های کلامی را برحسب چگونگی رابطه شان با تقویت یعنی بر حسب اینکه چه کاری انجام می گیرد تا تقویت دریافت شود طبقه بندی کرده است.
1.خواست
یک خواست با رابطه منحصر به فرد بین شکل پاسخ و تقویتی که به طور خاص در یک جامعه کلامی معین دریافت مشخص می گردد.
واژه خواست از این واقعیت سر چشمه میگیرد که در خواستی مطرح می شود.وقتی در خواست بر آورده شد بیان تقویت می شود و بار دیگر که نیاز به وجود می آید شخص احتمالا همان خواست را تکرار می کند.
2.نامیدن
هیچ اصطلاح مناسبی برای این کنشگر مجود ندارد.“علامت“,“نماد“ و اصطلاحات فنی تر منطق و معنا شناسی ما را به الگو های خاصی محدود می کنند و بر خود پاسخ کلامی تاکید می ورزند نه بر روابط کنترل کننده آنها.
نامیدن را می توان به عنوان یک کنشگر کلامی که در آن پاسخی با یک شکل معین به وسیله یک شی یا رویداد ایجاد می شود.
3.رفتار پژواکی
منظور از رفتار پژواکی یک رفتار کلامی است که وقتی پاسخ کلامی شخص دیگری عینا و کلمه به کلمه تکرار می شود تقویت می گردد.رفتار پژواکی اغلب پیش نیاز رفتار های کلامی پیچیده تر است. و ...